Samenkracht

De opgave samenkracht gaat over het verder versterken van de saamhorigheid en verbondenheid in onze gemeente. Zo kennen we een traditie waarin vrijwilligerswerk en deelname aan een club, een koor of een vereniging vaak als vanzelfsprekend wordt gezien. Ook helpen bekenden elkaar al snel wanneer dat nodig is. Zo maken zij samen de samenleving. Soms is de rek in de samenkracht er bijna uit. Tegelijkertijd werkt de nauwe verbondenheid soms ook nadelig. Roddelen, schaamte voor problemen waar je mee worstelt, groepsdruk en elkaar niet af willen laten vallen voor de groep verdienen aandacht. Bovendien weten mensen die niet uit de omgeving komen of die slechts een beperkte ingang hebben, moeilijk aansluiting te vinden bij de bestaande gemeenschappen. Waar mensen en partijen samenwerken ontstaan nieuwe mogelijkheden en oplossingen. Dat is de reden dat eigen kracht en samenkracht centraal staan in de visie op het integraal beleid voor het sociaal domein

Waar de gemeenschapszin in onze gemeente sterk is, blijft de inclusiviteit soms achter. Hoewel we de goede voorbeelden in de gemeente kennen, zien we op onderdelen dat mensen die anders zijn worden buitengesloten en geen ingang krijgen in de samenleving. Voor minderheidsgroepen, zoals de LHBTIQ+, mensen met een beperking of mensen met een afwijkende mening is het soms moeilijk om geaccepteerd te worden en een plekje te vinden in onze gemeenschap. Dit kan en moet anders. Om dit vorm te geven nemen we het thema inclusiviteit mee in de programma’s op scholen, in buurtkamers, bij sport en cultuur en in de uitvoering met onze samenwerkingspartners.

De belangrijkste indicatoren voor dit doel zijn het aantal voorlichtingsbijeenkomsten met het thema inclusiviteit en het aantal partners dat zich verbindt aan een programma inclusiviteit. Het ambitieniveau ligt op 100% deelname.

Samenkracht draait om het samen aan de slag gaan voor dingen die je maar moeilijk alleen voor elkaar kunt krijgen. Om samen sterk te kunnen zijn, is je kwetsbaar kunnen opstellen belangrijk. Dat wat er zich achter de voordeur afspeelt of daar waar we het moeilijk mee hebben, daar praten we niet graag over. We zwijgen er liever over en doen ‘normaal’ mee. Tegelijkertijd zien we een andere stroming ontstaan. Steeds meer inwoners zoeken naar openheid en willen de schaamte voorbij. Als gemeente zien we de noodzaak om hier in de komende periode vaker met elkaar over in gesprek te gaan. Wat kunnen we met elkaar doen om de schaamte en zwijgcultuur in de gemeente Edam-Volendam achter ons te laten?

De belangrijkste indicatoren zijn het aantal consulenten en vrijwilligers van het WSP die een passende training doorlopen hebben, het streven is dat iedereen dit doet. We onderzoeken nog andere indicatoren om te meten of problemen in een eerder stadium bekend worden bij de gemeente en om te meten of onze partners schaamte signaleren en hier adequaat op inzetten. Contractmanagementgesprekken zouden hierin kunnen bijdragen.

Het gevoel van eenzaamheid is ongezond en draagt niet bij aan de zelfredzaamheid en samenkracht van de samenleving. Onze partners zien eenzaamheid onder ouderen, die hun sociale netwerken zien verdwijnen en in de drukte van het leven maar beperkt contact met familie hebben. Jezelf goed kunnen verplaatsen vormt hierbij vaak nog een extra obstakel. Ook bij jongeren zien wij en onze partners regelmatig eenzaamheid. De corona-pandemie heeft hier een negatieve bijdrage aan geleverd. De initiatieven die bijdragen aan het omkeren van dit proces van eenzaamheid zijn belangrijk voor onze samenleving. Initiatieven vanuit de samenleving mogen er meer en steviger komen in de komende periode om gevoelens van eenzaamheid onder alle groepen verder terug te dringen.

Belangrijke indicatoren zijn het aantal activiteiten in het voorliggend veld en het percentage eenzaamheid onder ouderen en volwassenen.

Wie denkt dat mantelzorg alleen iets vraagt van de verzorger en verzorgde ziet niet het hele plaatje. Het is een thema dat om bekendheid vraagt bij werkgevers. Als gemeente constateren we daarbij dat de mogelijkheden die geboden worden om mantelzorgers te ondersteunen nog lang niet goed genoeg benut worden. Belangrijke eerste stappen zijn daarom om meer erkenning voor de mantelzorger te krijgen, ervoor te zorgen dat meer mantelzorgers zich formeel laten registreren en ervoor te zorgen dat de informatievoorziening verbeterd wordt. Daarbij onderzoeken we de mogelijkheden om ondersteuning verder uit te breiden of verstevigen via werkgevers. Als gemeente en samenwerkingspartners willen we dichterbij de mantelzorger komen te staan, om zo signalen van mogelijke overbelasting tijdig op te kunnen vangen en uitval met elkaar te voorkomen.

De belangrijkste indicator hier is het aantal ondernemers met meer dan 5 werknemers die wij spreken over dit thema. Het ambitieniveau ligt hier op 100%.